این متن وصیتنامه من علی رضا محمدی می باشد که در تاریخ 3/11/64 دارم می نویسم:

نمی دانم که چه بگویم؟ چرا که گفتنی ها را گفتند ونوشتند و رفتند. به هر حال پدر و مادر عزیزم! امیدوار م که مرا حلال کنید و از خواهرها و برادرم می خواهم که زیادی ناراحتی نکنند، همینطور از پدر و مادرم، چرا که ناله و زاری شما، فقط دشمنان را شاد می کند. محمد جان! امانتی نظام را فراموش مکن و در صورت امکان تمام نماز و روزه هایم را برایم ادا کنید چرا که می ترسم هیچ یک از نمازها و روزه هایم قبول نشده باشد.

سخنی هم با دوستانم دارم، البته کوچکتر از آنم که بخواهم نصیحتی به شما بکنم ولی از شما می خواهم که با یکدیگر مهربان باشید و در مورد مسائل کوچک اختلاف پیش نیاورید . امام عزیز را فراموش نکنید و نکند از بی توجهی، اهل کوفه بشوید.

دیگر حرفی ندارم، فقط از همه شما می خواهم مرا حلال کنید و برای من دعا کنید چرا که بخدا قسم نیاز شدیدی به دعاهای شما دارم.

به همه بگویید، من هم در حق خودم از دونفر نخواهم گذشت، اول کسی که بگوید این جوانان نمی دانند برای چه به جبهه می روند و دوم کسی که به رهبریت این جوانان و و این ملت توهینی بکند. در روز جزا از آنها شاکی خواهم بود.

« برگرفته از فصلنامه خط زندگی»

 کی گفته جنگ تموم شده؟کی گفته دفاع مقدس و اهدافش باید فراموش بشه؟

 اصلا ما از چی دفاع کردیم؟ چرا صدام با حمایت امریکا و کشورهای دیگه به ما حمله کرد؟

زمانی که رضاخان تو مملکت حکومت میکرد، میگذاشت امریکا و انگلیس و بقیه

 هرچی نفت و چیزای دیگه از ایران میخوان ببرن. بعد از رضا خان، محمد رضا،

پسرشو آوردند روکار.

مردم مسلمان ایران انقلاب کردند و خواستند رو پای خودشون وایستن و خودشون

 از منابع کشورشون استفاده کنن و حکومت طاغوت رو ازبین ببرند. که بحمد الله

همینکار رو هم انجام دادن و شاه رو بیرون کردند. ولی چون دست کشورهای غاصب

از ثروت های عظم ایران کوتاه شده بود تصمیم گرفتند بعثی ها رو بندازن جلو و  بهشون

امکانات برسونن تا دوباره منابع ایران دست خودشون بیفته. اما مردم ایران که مسلمان بودند

 از جمهوری اسلامی و کشور و ناموس خودشون دفاع کردند (چون اگه دشمن بر کشور

 ما حاکم میشد اول از همه اسلام رو از بین میبرد) و با خواست و یاری خداوند پیروز شدند.

(پایان قسمت اول)