_{روایت معروفی از امام هشتم(ع) است}⁽¹⁾  _{که دارد اباصلت در آخرین جمعه ماه شعبان، می‌رود خدمت حضرت امام رضا(ع).}

_{حضرت ابتدا به او می‌فرماید:‌ «ای اباصلت ماه شعبان بیشترش گذشت و این جمعه آخر آن است، پس آن‌چه از اعمال خیر، که در این ماه در انجام آن کوتاهی کرده‏‌ای، در این چند روزی که باقی‌مانده تدارک کن، و بر تو باد به انجام آن‌چه به حال تو مفید است و ترک آن‌چه برای تو فائده‏‌ای ندارد، و دعا و استغفار و تلاوت قرآن را افزون کن، و از گناهان و نافرمانی‌هایت به‏ سوی خدا بازگرد و توبه نما، تا این ماه، خدا به تو رو کرده باشد، درحالی‌که تو با خدایت عزّوجلّ، اخلاص ورزیده باشی، و امانتی بر گردن خود باقی مگذار، مگر آن‌که آن‌را ادا کنی، و نیز در دلت کینه هیچ مؤمنی نباشد، مگر این‌که آن‌را از دل بیرون کنی، و هیچ گناهی را که مرتکب بوده‏‌ای وامگذار، مگر آن‌که آن‌را رها کرده و از آن دوری گزینی، و از خداوند پروا داشته باش، و در امور نهان و آشکارت بر او توکل و اعتماد کن، و هر کس بر خدا توکل کند همانا خداوند او را کافی است، زیرا خداوند کار خود را به انجام می­‌رساند، و برای هرچیز اندازه‏‌ای قرار داده است، و در باقی‌مانده این ماه زیاد این ذکر را بگو؛ "اللّهم إن لم تکن قد غفرت لنا فی ما مضی من شعبان فاغفر لنا فیما بقی منه"، (ترجمه: پروردگارا! اگر تاکنون در این ماه ما را نبخشیده‏‌ای، پس از تو می‌خواهیم که در باقی‌مانده این ماه ما را ببخشی و بی‌آمرزی). زیرا خداوند تبارک و تعالی در این ماه، مردم بسیاری را به جهت احترام ماه مبارک رمضان از آتش آزاد می‌کند».}

_{1. متن کامل این روایت بدین شرح است: عَنْ عَبْدِ السَّلَامِ ابن‌صَالِحٍ الْهَرَوِیِّ قَالَ دَخَلْتُ عَلَی ابوالْحَسَنِ عَلِیِّ ابن‌مُوسَی الرِّضَا ع فِی آخِرِ جُمُعَهٍ مِنْ شَعْبَانَ فَقَالَ لِی یَا أَبَا الصَّلْتِ إِنَّ شَعْبَانَ قَدْ مَضَی أَکْثَرُهُ وَ هَذَا آخِرُ جُمُعَهٍ مِنْهُ فَتَدَارَکْ فِیمَا بَقِیَ مِنْهُ تَقْصِیرَکَ فِیمَا مَضَی مِنْهُ وَ عَلَیْکَ بِالْإِقْبَالِ عَلَی مَا یَعْنِیکَ وَ تَرْکِ مَا لَا یَعْنِیکَ وَ أَکْثِرْ مِنَ الدُّعَاءِ وَ الِاسْتِغْفَارِ وَ تِلَاوَهِ الْقُرْآنِ وَ تُبْ إِلَی اللَّهِ مِنْ ذُنُوبِکَ لِیُقْبِلَ شَهْرُ اللَّهِ إِلَیْکَ وَ أَنْتَ مُخْلِصٌ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَا تَدَعَنَّ أَمَانَهً فِی عُنُقِکَ إِلَّا أَدَّیْتَهَا وَ لَا فِی قَلْبِکَ حِقْداً عَلَی مُؤْمِنٍ إِلَّا نَزَعْتَهُ وَ لَا ذَنْباً أَنْتَ مُرْتَکِبُهُ إِلَّا قَلَعْتَ عَنْهُ وَ اتَّقِ اللَّهَ وَ تَوَکَّلْ عَلَیْهِ فِی سِرِّ أَمْرِکَ وَ عَلَانِیَتِکَ وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَی اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدْراً وَ أَکْثِرْ مِنْ أَنْ تَقُولَ فِیمَا بَقِیَ مِنْ هَذَا الشَّهْرِ اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَکُنْ قَدْ غَفَرْتَ لَنَا فِی مَا مَضَی مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِرْ لَنَا فِیمَا بَقِیَ مِنْهُ فَإِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی یُعْتِقُ فِی هَذَا الشَّهْرِ رِقَاباً مِنَ النَّارِ لِحُرْمَهِ شَهْرِ رَمَضَان‏. عیون اخبار الرضا، ج 2، ص51}.

برگرفته از سایت تشیع نیوز