اما کم و بسیار! چه یک بار چه صد بار * تسبیح تو ای شیخ رسیده‌ست به تکرار

سنگی سر خود را به سر سنگ دگر زد * صد مرتبه بردار سر از سجده و بگذار

 از فلسفه تا سفسطه یک عمر دویدم * آخر نه به اقرار رسیدم نه به انکار

در وقت قنوتم به کف آیینه گرفتم * جز رنگ ریا هیچ نمانده است به رخسار

تنهایی خود را به چهار آینه دیدم * بیزارم، بیزارم، بیزارم، بیزار

ای عشق مگر پاسخ این فال تو باشی * مشت همه را باز کن، ای کاشف اسرار ...

 « اثر فاضل نظری »