ز داغ عشق تو ره در دل صحرا گرفتم

تا بیابم همدمی را

باز گویم سوز عشقت را

که دیدم آن گل را...

شقایق را

به او گفتم: شقایق!

عشق می سوزاند وجودم را

شقایق!

در دل دشت سیاه زندگی بی همزبان ماندم

و من دیدم شقایق را که میگریید

و چون آخر کلامم را به او گفتم

شقایق مرده بود از غم...